علی زندوکیلی، خواننده سرشناس موسیقی ایرانی، در اجرای کنسرت تهران خود (۱۷ خرداد ۱۴۰۴) لحظهای عمیقاً احساسی را خلق کرد. او با چشمانی اشکبار و صدایی لرزان، قطعه معروف «لالایی» را به یاد الهه حسیننژاد، دختر جوانی که به طرز فجیعی به قتل رسید، اجرا و تقدیم کرد. این حرکت هنری که در فضای مجازی گسترده بازتاب یافت، نمادی از همدردی جمعی با خانواده داغدار و اعتراض به ناامنی زنان شد .
لحظه بغض و اشک: زندوکیلی در میانه اجرا، با اشاره به خبر قتل الهه حسیننژاد، گفت: «دختران این سرزمین نباید چنین سرنوشتی داشته باشند» و سپس با صدایی شکسته «لالایی» را خواند. این لحظه در ویدیویی که میلیونها بار دیده شد، به نماد درد جامعه تبدیل گردید.
واکنش حضار: تماشاگران کنسرت با گریه و تشویق طولانی، این حرکت را گرامی داشتند. برخی از حضار در شبکههای اجتماعی نوشتند: «این اشکها فقط برای الهه نبود، برای همه دختران بیپناه بود».
این دختر ۲۴ ساله اهل اسلامشهر، در خرداد ۱۴۰۴ پس از ۱۰ روز گمشدن، جسدش در بیابانهای اطراف تهران پیدا شد. تحقیقات نشان داد قاتل، یک راننده مسافرکش سابقهدار بود که به قصد سرقت گوشی موبایل او را کشته است.
پرونده او به سرعت به نمادی از ناامنی زنان در فضای عمومی تبدیل شد و واکنش چهرههای فرهنگی، ورزشی (مانند بازیکنان پرسپولیس) و حتی مقامات دولتی را برانگیخت.