میاد و بهت میگه
مشکلت اینه که به دیگران زیاد اعتماد میکنی
این میشه نقطه ورود اول به اعتمادت
و بعدش واقعیت رو تحویلت میده
حالا این اعتماد کامل توعه که توی مشتشه
حالا تو کاملا دسته اونی

من حامل حس عجیبی مثله یه دردم
حس شرم اشک پنهانیه یه مردم
خواب سنگین بعد یه عشق بازیو
مثله حسرتای یه معتاد ولگردم

افسار عقلم رو، دست نیچه ها دادم
دیدم نشد رفتم به دام شمس افتادم

اندیشه ام ترمز برید و کار دستم داد
آخر افکارم میدهد سرم را بر باد هه هه

*تنهایی مسیح تو شام آخرم
*زخمیه طعنه ها بکارت مریمم
*خلوتم پر صدا بین مردم کَرَم
*انفجاری بزرگ تو لباس آدَمَم

من سنگ سنگسار یک ذهن زناکارو
ا نگاه تعصب شکل تهدیدم
وامونده ای بین مرز یاس و امیدم
خسته از قلاده ها، خسته از تقلیدم
دیوان احساسم،
ولی لال خودکارم
همش درگیر حرفای
! مفت تیتر اخبارم
( روپای خودمون وایسادیم
فهمیدی ؟
هان ؟
نخییررر
میدونی چرااا
بخاطر این که ما وابسته نیستیم)