سودای غمت ریخت
بازبردل وجانم
این رسم عشق است
در این حال بمانم
پروانه تویی تو
مستم ز وجودت
دل بیقرار است
تا رسد به کویت
ای دیار مهتاب
منورسان به یارم
دانی که شب وروز
زهجرش بیقرارم
ای پادشه ملک
بردلم نظر کن
قصر دلو واکن
ازغصه حذر کن
ای عشق تر ازعشق
ای یار تر از یار
پیچ وخم گیسوی توبافم دگر این بار
افسانه تویی تو
برجام وجهانم
عشق و نفسی تو
پیدای نهانم
دیوانه منم بی تو
رقصم زیر بارانها
شاید که دلت سوزد
هدیه کنی گرمارا
دنیانمی ارزد
به غم های توزیبا
خورشید نمیتابد
بی مهر توتنها
پای دل شب را
تاسحر کشانم
تا رخ بنمایی
من بخت بگشایم
سرزمین عشق را
من بی تو نباید
پیمانه جان را
دل بی تو نخواهد
ای عشق تر از عشق
ای یارتر ازیار
پیچ وخم گیسوی توبافم دگراین بار
افسانه تویی تو
برجام و جهانم
عشق و نفسی تو
پیدای نهانم