سپاهان‌ من باز، شدی غرق آواز
که خاکت سرشته، به صد نغمه و ساز
هوای تو دارم، هوای وصالت
دلم هر زمان شد، به خواب و خیالت

گر چه نداری تو، دگر زنده رود
بر تن خشک تو هزاران درود
نصف جهانی و تمام منی
شعله عشقی و به جان و تنی

افتاده نقشی از عشق، در کاشیِ چشمانت، مهد هنر اصفهان
نای پر از آوازی، چون زخمه ی شهنازی، در قلب ایران بمان