در دل بنشـــان مـــهر خودت را تا هــیچ اثــر از خویش نماند ای کـاش که گیســوی تو را بــاد این بـار به دستـــم

بـرســــاند من از همه کـس دســت کشیـدم تا دسـت به دامــان تو بـاشــم انگـــار که این قسمـت من بــود یک

در دل بنشـــان مـــهر خودت را تا هــیچ اثــر از خویش نماند ای کـاش که گیســوی تو را بــاد این بـار به دستـــم







عمـر پریشـــان تو بـاشـم پری روی دل آشوب تو با یارخودت هم سر یاری نداری تو دراوج غروری که در آینـه حتـی

به خـود دل نسـپاری توآرامش جانی تونبضی ضربانی تویی خواب وخیالم تویی خواب وخیالم اگرخسته ی راهم

بـرســــاند من از همه کـس دســت کشیـدم تا دسـت به دامــان تو بـاشــم انگـــار که این قسمـت من بــود یک







چه باک ازنرسیدن توهســـتی پروبــالم توهســــتی پروبـالم تو ماه اسمـان منی جان منی همیشــه هم زبان منی

جــــان منی آشوبـــــم و آرام گرفتـــــــم چون مهـر تو افتــاده به جـانم من عـاشق تـو بودم وهسـتم خوشـبخت ترین در دو جهانم

به خـود دل نسـپاری توآرامش جانی تونبضی ضربانی تویی خواب وخیالم تویی خواب وخیالم اگرخسته ی راهم