یه جوری غرق فکری که نمیشه گفت اینجایی
کنارمی ولی انگار میونه غصه تنهایی
شکنجم میکنی واسه گناهی که نمیدونم
میگی دل بکنیم اما نمیتونی نمیتونم

تو دوست داری غروره من بازم تسلیم بغزم شه
دلت هرگز تورو واسه عذاب من نمیبخشه

خودت هم خوب میدونی نمیتونی ازم رد شی
تو هرکاری کنی بازم نمیتونی باهام بد شی
خودت هم خوب میدونی که حالت بهتر از من نیست
تظاهر میکنی اما دلت راضی به رفتن نیست

نه باور میکنم رفتی نه باور میکنم هستی
تو با این حس درگیری تو با این غصه همدستی
تو دوست داری غروره من بازم تسلیم بغزم شه
دلت هرگز تورو واسه عذاب من نمیبخشه