بگو ای دل باد بهاری را گذری کن از کویش راز ایام بیقراری را ببر از ما به سویش

بگو ای دل باد بهاری را گذری کن از کویش راز ایام بیقراری را ببر از ما به سویش

جان برافروخت خانمان سوز دیده ام را گریه اموخت رو نهان کرد دل نشان کرد

دید هجرش جان نشان کرد بی تو پریوش سینه در آتش خیره در اب است ای

گل زیبا رسم تو با ما ناز و عذاب است نو بهار از ای یار دیرینم پر ز می کن

ساغر را کور از ان چشمانت کجا بینم نو بهار دیگر را جان برافروخت خانمان

سوز دیده ام را گریه اموخت رو نهان کرد دل نشان کرد دید هجرش قصد

جان کرد شد ز کنارم عطر نگارم فصل بهارم سرو روانم راحت جانم دل

بیقرارم که بودی چون جان در اغوشم گر چه پیمان بشکستی

هی ز خاطر شوی فراموشم که امید دل هستی