برف از مرتضی جلیلی

رفت اونى كه من و ديوونه كرد
رفت و غم توو دلم خونه كرد
نيست توو اين روزاى برفى و سرد
من و خاطره بازى و درد
رفت من و تنها گذاشت با خودم
يه زمستون و گريه كنم
نيست توى برفا قدم نزدم
ديگه آدم قبل نشدم
برف ميشينه روى تنم من دارم يخ ميزنم
پر قنديل غمم توو نگاه يخ زدم
برف اگه ميلرزه صداش
اگه سست قدماش




تو نبار پشت سرش تو نشين رو ردپاش
كاش بدونه خيلى خاليه جاش
باز دلم خيلى تنگ براش
كاش از سرم نره خاطره هاش
خنده هاش و اون برق نگاش
برف ميشينه روى تنم من دارم يخ ميزنم
پر قنديل غمم توو نگاه يخ زدم
برف اگه ميلرزه صداش
اگه سست قدماش
تو نبار پشت سرش تو نشين رو ردپاش