یه وقتایی دلت میخواد
تو هم یک کمی مغرور شی
خودت باشی خودت تنها
بری از آدمها دور شی
یه وقتا توو خودت میری
از آدمهای توخالی
از اونچه باید و نیستش
تو این دنیای پوشالی
ببین رفته حواست نیست
تظاهر میکنی خوبی
یه تصویر دروغی رو
تو ذهنت میکشی زوری
ببین غرقی تو افکارت
یه حال مبهمی داری
چه فرصتها که از دست رفت
تو تکرار خودآزاری
هوات بارونی و سرده
مثه کابوسه که رفته
جدایی حتی یه لحظه
تصورکردنش سخته
میدونم سخته تنهایی
دلت غم داره دیوونه
برات حکم قفس داره
سکوت و سردی خونه