از عشق بخشِ تاریکش فقـط نصیبـم شد…
از جمع تنهایی هر دم یاورم شد
از شمع پروانه نه، سوختن یادگارم شد
از حرف جمله نه، سکوت همراهم شد
تنهایی عجب حالیه
وقتی تو آسمون ، بین اون همه ستاره
جای ستاره ات خالیه ...
کم کم عادت میکنی به هرچی بی اعتناییه
دیگه برات مهم نیست ، کی هست و کی جاش خالیـه
تنها و تنهاتر میشی میگذره سال تو ثانیه
اونجاست میفهمی برات تنهایی خیلی عالیه

منم اونی که پناهندست به خاموشی قلبش
به زخمایی که کشندس
تو زندگیش یه بازندس
تو گذشتش جا مـونده ، بت احساسشو شکونده
از این دنیای لعنتی، فقط براش تنهایی مونده

تنهایی عجب حالیه
وقتی تو آسمون بین اون همه ستاره
جای ستاره ات خالیه…
کم کم عادت میکنی به هرچی بی اعتناییه
دیگه برات مهم نیست
کی هست و کی جاش خالیه
تنها و تنهاتر میشی میگذره سال تو ثانیه
اونجاست میفهمی برات، تنهایی خیلی عالیه